Landgoed de Hamert is een natuurgebied tussen de Maas en de grens met Duitsland. Het landgoed met bos, heide en water is in de beheer van de stichting Het Limburgs Landschap. De Hamert maakt deel uit van Nationaal Park De Maasduinen.
Ik parkeer bij horeca gelegenheid Jachthut op den Hamer (Twistedenerweg 2 – Wellerlooi). Deze ligt aan de rand van het natuurgebied vanwaar ook paaltjesroutes te volgen zijn. Al rijdend over de N271 zie ik als ik dichtbij kom een bordje “P2”, daar ga ik parkeren.
Vanaf de parkeerplaats (met het gezicht naar de jachthut) ga ik linksaf waar ik het eerste knooppuntenbordje zie. Deze zijn anders van de vorige keer. De bordjes met de nummers zijn wit met roze en de losse pijlen zijn vierkant, roze met een witte driehoek pijl. Vanaf nummer 45 start ik met de wandeling die ongeveer 10 kilometer lang is.
Een korte tijd loop ik door het bos waarna ik al snel bij de N271 kom welke ik over moet steken om langs de Maas verder te wandelen. Het pad langs de Maas is ongeveer 2,5 kilometer lang. Halverwege (bij knooppunt 48) ga je een beetje de hoogte in, loop je deels over de dijk en heb je een mooi uitzicht over de Maas. Omdat het winter is als ik er wandel zijn de bomen kaal wat mij het voordeel geeft dat als ik door de bomen heen telkens de Maas kan zien en de hoogte van de dijk.
Sommige stukken loop ik echt dicht langs de Maas welke nu niet hoog staat. Je ziet wel dat de Maas hoger heeft gestaan waardoor je de randen van het “hogere” water kunt je zien maar ook de rommel die dan achterblijft.
Op de dijk lopen is struinend tussen de bomen door en waar ik de rechts gelegen drukke weg eigenlijk niet hoor.
Tussen knooppunt 49 en 16 steek ik de N271 weer over (let op, dit is soms echt een drukke weg) en ga ik terug het natuurgebied in. Als je van boeken houd en er mee wilt wandelen kun je tussen knooppunt 16 en 50 je boek ruilen bij Little Free Library. Je ziet bij een boerderij een kar met een mooie kist erop, deze was voor mij van veraf al zichtbaar.
Kort hierna is een weide met schapen die mij een echte attractie vinden. Ze komen met z’n alle van verre aangerend en maken ruzie om aandacht. Ze blaten en steken hun kop door het hekwerk zodat ik ze maar kan zien. Als ik ze wil fotograferen kijken ze ineens weg, echt diva gedrag. Gelukkig kan ik met de lange lens wel wat foto’s van dichtbij maken.
Na nog wat bospaadjes wandel ik naar de open heide. Dit is een open vlakte met vennen, stuifheuvels en veenplassen. Wandelend over de paden kom ik bij een “huisje” met een hek er om heen. Het informatiebord verteld mij dat het een vogeluitkijkpunt is over het Westmeerven. Ik ben geen vogelspotter maar vind het wel altijd leuk om er een kijkje te nemen omdat het vaak plekjes zijn met hele mooie uitzichten.
