Stichter en naamgever van het dorp Eduard van de Griendt (1857-1935) is vereeuwigd in brons en kijkt trots in de richting van waar de turfwinning plaatsvond. Het beeld werd in 2010 geplaatst (ter ere van de 125e verjaardag van Griendtsveen) en is gemaakt door JeanMarianne Bremers.
Eduard van de Griendt was een van de zonen van Jan van de Griendt en stichtte samen met zijn broer Jozef de kolonie Griendtsveen rond 1885. Het hele dorp was eigendom van de familie en werd bewoond door turfstekers en andere werknemers van de Firma van de Griendt.
Op de kruising van de Lavendellaan/Kanaalweg treft u het bevrijdingskruis van Griendtsveen aan.
Het kruis is door Griendtsveense inwoners geplaatst ter herinnering aan de oorlog, de evacuatie van de inwoners van Griendtsveen, de verwoestingen in en rondom het dorp en de bevrijding.
In 1895 werd door familie Van de Griendt (grondleggers van het dorp Griendtsveen door stichting van de turffabrieken) opdracht gegeven tot het bouwen van een nieuwe kerk in Griendtsveen. Nog datzelfde jaar werd de nieuwe kerk, ontworpen door een leerling van de bekende Piere Cuypers uit Roermond, in gebruik genomen.
De kerk werd toegewijd aan de Heilige St. Barbara. Tot dan de patrones van de mijnwerkers en vanaf die tijd ook van de turfstekers. Tijdens WOII is de kerk flink beschoten en ook door plunderingen is veel van de oorspronkelijke staat verloren gegaan.
Op het kerkhof ligt Toon Kortooms begraven. Deze schrijver werd geboren in Griendtsveen en schreef, vaak humoristische, romans over het leven in de Peel. Hij overleed in 1999.
In Griendtsveen staan nog 10 van de oorspronkelijk 12 apostelwoningen. Deze woningen zijn rond 1900 gebouwd en waren eigendom van familie Van der Griendt, verantwoordelijk voor de turfwinning rondom Griendtsveen. De vrijstaande woningen werden (gratis) ter beschikking gesteld aan de stafleden van het bedrijf om hen aan Firma Van der Griendt te verbinden. In de ogen van de veenarbeiders waren de stafleden ‘volgelingen’ van de familie Van der Griendt. Daar komt ook de naam apostelwoning vandaan.
2 Apostelwoningen zijn helaas volledig verloren gegaan en slechts 4 woningen zijn in redelijke staat en te bezichtigen van buiten. Zij liggen aan de Apostelweg. De woningen worden particulier bewoond dus houdt u een gepaste afstand in acht.
Een mooie route die u laat kennismaken met de geschiedenis van de Peel en het dorp Griendtsveen.
U doorkruist een deel het gebied De Peelvenen, of kortweg De Peel hier. Een groot veengebied in Noord-Brabant en Noord-Limburg. De naam Peel is afgeleid van het Romeinse woord locus paludosus wat moerasgebied betekent. De lokale bevolking gebruikte de naam Peelen voor de afwisseling van heiden en veengebieden. Delen van de Peelvenen kan je nu nog terug vinden in het Nationaal Park de Groote Peel, de Deurnse Peel en Mariapeel bij Helenaveen. Delen van het veengebied werden reeds afgegraven in de 11de eeuw. Eerst werden de randen aangepakt door de lokale bewoners. Dit worden boerenverveningen genoemd. Het werd ook systematisch, op grotere schaal aangepakt door kloostergemeenschappen zoals deze van het klooster Padua, aan de grens Gemert-Bakel en Boekel. (1742). Later volgden ook industriële ontginningen die duurden tot het begin van de 20ste eeuw. Het turf werd vervoerd langs de kanalen zoals de Zuid-Willemsvaart, de Noordervaart, de Helenavaart en het Kanaal van Deurne. Met de komst van steenkool werd gestopt met het ontginnen van het veen.'
Het Kanaal van Deurne is een 15 kilometer lang zijkanaal van de Noordervaart. Het kanaal begint in Limburg ten zuiden van Meijel en loopt dan parallel aan de Helenavaart in noordelijke richting. Bij Griendtsveen, ter hoogte van de spoorlijn, vloeit het Kanaal van Deurne samen met de Helenavaart in het Defensiekanaal uit. Hierna loopt het Defensiekanaal verder in noordelijke richting. Het graven van het kanaal begon in 1874 en was een initiatief van de gemeente Deurne. Het was aanvankelijk bedoeld ter afwatering van het veengebied en voor het transport van de in de Peel afgegraven turf. De turfvaartjes in de Deurnese Peel werden op dit kanaal aangesloten. De wijken in Helenaveen echter werden aangesloten op de Helenavaart.
Onderweg komt u langs voormalig station Helenaveen. Deze stopplaats was in gebruik van 1868 tot 15 mei 1938 en van 10 juni 1940 tot 19 augustus 1940. Dit station stond in Griendtsveen maar het heette Helenaveen. Dit kwam doordat bij de opening van het station het dorpje Griendtsveen nog niet bestond. Het stationsgebouw werd in 1881 gebouwd en het werd in 1945 gesloopt. Het gebouw was vrijwel gelijk aan het nog bestaande stationsgebouw van Belfeld.
De route loopt over het KnopenLopen netwerk van Horst aan de Maas. Een kaart is te koop bij vele verblijfsaccommodaties en De Morgenstond in Griendtsveen.
Het enige horecapunt onderweg is De Morgenstond in Griendtsveen, ongeveer halverwege de route.
Geen op- of aanmerkingen.
Aanrader voor eenieder!
Bij navraag aan een mountenbiker, zijn we rechts af gegaan naar de verharde weg, parallel aan het kanaal en zo teruggelopen naar het beginpunt, we hebben niet meer kunnen genieten van de natuur in de Peel, maar liepen gedwongen over een drukke weg waar ook hard werd gereden.
Zijn naderhand toch nog wat gaan drinken bij Herberg de Morgenstond in Griendsveen. Deze wandeling was zeker een teleurstelling.
een schitterend gebied, voor wandelaars, jammer dat de brug weggehaald is om het gebied eigenlijk ontoegankelijk te maken, je moet via een sluipweggetje wat langzaam aan het dichtgroeien is, een schande vind ik dit, om mensen zo'n mooi gebied te onthouden...:-( Staatsbosbeheer doet meer kwaad dan goed soms .. maar de heren achter een bureau weten het immers zóveel beter
(Geen onderwerp)